Da mihi domine sedium tuarum assistricem sapientiam

Gloria patri*

Da mihi domine sedium tuarum assistricem sapientiam et noli me reprobare a pueris tuis quoniam servus tuus sum ego et filius ancillae tuae

Domine pater et deus vitae meae ne derelinquas me in cogitatu maligno

Gyrum caeli circuivi sola et in fluctibus maris ambulavi in omni gente et in omni populo primatum tenui superborum et sublimium colla propria virtute calcavi

Ego in altissimis habito et thronus meus in columna nubis

Initium sapientiae timor domini intellectus bonus omnibus facientibus eum laudatio ejus manet in saeculum saeculi

Dispersit dedit pauperibus justitia ejus manet in saeculum saeculi

Verbum iniquum et dolosum longe fac a me domine divitias et paupertas ne dederis mihi sed tantum victui meo tribue necessaria

Ne forte satiatus evomam illud et perjurem nomen dei mei

Magna enim sunt judicia tua domine et inenarrabilia verba tua magnificasti populum tuum et honorasti

Deduxisti sicut oves populum tuum in manu Moysi et Aaron

Ne derelinquas me domine pater et dominator vitae meae ut non corruam in conspectu adversariorum meorum ne gaudeat de me inimicus meus