Benedictus tam nomine quam gratiarum munere e nursia progenitus claris fulsit parentibus
Hic ergo Romae traditus disciplinis scholaribus nil scire duxit commodum nisi crucis mysterium
Mundum suis cum floribus scienter sprevit nescius Jesuque ferens stigmata speluncae petit abdita
Sanctum Romanus habitum dans illi fert subsidium sed magister invidiae saevit in illum lapide
In specu sub quo latitat dei miles se cruciat sed rex mundi cui militat hunc sacerdotem visitat
Athleta dei gravibus poenis ardens exterius hostis in mente jacula igne restrinixit ignea
Florem mundi periturum despexit tamquam aridum ut floreat in aeternum Benedictus ante deum
Pennas sumens ut columbae recessit gaudens requie
Puer fletum subsecutae consolatus nutriculae vas ubi prece solidat fugit ne laude pereat